حالا باید چه کار کنیم، دکتر؟!
پی نوشت ها :
* مجراح و متخصص مغز و اعصاب
منبع:www.salamat.comمشکل جنسی یکسوم مردان
تعریف انزال زودرس
انزال زودرس به انزالی گفته میشود که زودتر از 2 دقیقه پس از زمان نزدیکی و در بیش از 90 درصد روابط اتفاق بیفتد و این در صورتی است که فرد نزدیکی مرتب و منظمی داشته باشد. به این معنی که اگر توالی روابط زناشویی کم، مثلا در ماه یکبار یا حتی کمتر از آن باشد، نمیتوان در مورد اینکه فرد دارای انزال زودرس است یا نه، قضاوت دقیقی کرد. تعریفی که اینجا از انزال زودرس به عمل آمد، اهمیت خیلی زیادی دارد و پزشک باید نسبت به بررسی و درمان مردانی اقدام کند که در تعریف علمی میگنجند. خود انزال زودرس 2 نوع است؛ یکی نوع اولیه که فرد از بدو زندگی زناشویی دارای انزال زودرس است و دیگری ثانویه، به این معنی که بیمار پس از یک دوره روابط زناشویی طبیعی، دچار انزال زودرس میشود.علل انزال زودرس
پس از اینکه مشخص شد که مردی طبق تعریف علمی دارای انزال زودرس است، نباید بلافاصله برای او دارو تجویز کرد. پدیده انزال زودرس نیاز به بررسی دقیق توسط پزشک متخصص در زمینه اختلالات جنسی دارد که ابتدا با دریافت یک شرح حال دقیق و صحبت با بیمار شروع میشود. گاه هنگامی که با بیمار صحبت میشود، متوجه میشویم که مشکلات دیگری هستند که به صورت انزال زودرس تظاهر کردهاند و در حقیقت فرد دارای انزال زودرس نیست. مثلا مشکلات عاطفی بین زن و شوهر گاه بهصورت انزال زودرس خودنمایی میکنند، یا اینکه مرد دارای اختلال در نعوظ به شکل عدم توانایی در تداوم آن است و برای اینکه این عدم توانایی در ابقای نعوظ مشکلساز یا آشکار نشود، وقوع انزال را عمدا تسهیل میکند. در این موارد باید به ریشه مشکل پرداخت و آن را برطرف کرد. علاوه بر موضوعات فوقالذکر، برخی بیماریها میتوانند سبب انزال زودرس شوند و در حقیقت در صورت امکان باید عامل اولیه درمان شود که به دنبال آن، عارضه ثانوی بیماری که همان انزال زودرس است نیز درمان خواهد شد.درمان انزال زودرس
قبل از شروع به توضیح اجمالی درمان انزال زودرس، به 2 نکته مهم باید توجه کرد وگرنه هم درمان بیاثر خواهد بود و هم اینکه فرد مراجعهکننده علاوه بر اینکه متحمل هزینه میشود، در معرض عوارض داروهای مختلف که گاه نیز خطرناک هستند، قرار خواهد گرفت. اولین نکته همان تشخیص دقیق انزال زودرس است، که باید در تعریف علمی آن بگنجد. ممکن است افراد مختلف انتظارات متفاوت از خود یا باورهای نادرست داشته باشند، که باید با این افراد صحبت کرد و توضیح داد که بیماری خاصی ندارند و بیمورد دنبال درمانهای مختلف نباشند. نکته بعدی، بررسی بیمار مبتلا به انزال زودرس از نظر وجود احتمالی سایر بیماریها است که منجر به انزال زودرس شدهاند، چون اگر مثلا مردی دارای التهاب پروستات باشد، از درمانهای مرسوم برای انزال زودرس سودی نخواهد برد و تجویز دارو برای اینگونه مردان توصیه نمیشود. لازم است بدانید که هیچ دارویی وجود ندارد که صددرصد انزال زودرس را درمان کند؛ برای درمان انزال زودرس هیچ نوع دستگاهی که مورد تایید مراجع معتبر علمی باشد وجود ندارد و کلا هدف پزشک همیشه درمان بیماری است، نه تسکین موقتی آن. مثلا بیماری با سردرد مزمن مراجعه میکند. خدای نکرده ممکن است علت آن تومور مغزی باشد و تجویز صرف مسکن به این فرد، موجب نادیده گرفتن علت بیماری اصلی خواهد شد. در حال حاضر در شروع، درمان استاندارد دارودرمانی است. دارودرمانی اگر به صورت صحیح انجام شود، در 70 تا 80 درصد بیماران موثر است و برای همیشه درمان خواهند شد. در مواردی که دارودرمانی موثر واقع نشده است، بیمار باید توسط متخصص مربوطه رواندرمانی یا رفتاردرمانی شود. در علومپزشکی برای بسیاری از بیماریها که لازم است دارو درمانی انجام شود، یک یا 2 یا حداکثر 3 داروی انتخابی وجود دارد ولی این امر در مورد انزال زودرس صدق نمیکند. اولا انزال زودرس درمان دارویی انتخابی ندارد، دوم اینکه برای درمان انزال زودرس داروهای مختلف از خانوادههای دارویی متفاوت وجود دارند. نکته مهم این است که گاهی یک درمان در بیماری موثر واقع میشود اما بیمار دیگری از آن سود نبرد. بنابراین پزشک پس از اخذ شرح حال و بررسیهای لازم، تصمیم میگیرد که بهترین دارو برای بیمار کدام است. گاه مشاهده میشود که بیمار مبتلا به انزال زودرس که از تجویز دارویی نتیجه گرفته است، همان را به دوستان و آشنایان نیز توصیه میکند، که این امر میتواند خطرناک باشد. در حال حاضر بیشترین داروهایی که برای درمان دارویی انزال زودرس تجویز میشوند، از خانواده داروهایی هستند که میزان سروتونین در مغز را بالا میبرند. مورد استفاده اصلی این داروها درمان افسردگی است که با مقادیر و رژیم درمانی متفاوت برای بیماران مبتلا به انزال زودرس تجویز میشوند. ضمن اینکه انواع و اقسام مختلف از این داروها در بازار وجود دارند، هر بیماری بسته به شرایط بالینی از یک نوع بهخصوص از آنها سود خواهد برد و اگر به نحو صحیح تجویز و استفاده نشوند، میتوانند به عوارض ناخواسته زیانبار منجر شوند. موضوع مهم در مورد درمان انزال زودرس روش تجویز و استفاده دارو است، که در رابطه با آن 3 نکته را باید متذکر شد:عوارض داروهای تجاری
در حال حاضر تبلیغات گستردهای در مورد بعضی کرمها و اسپریها میشود که ترکیب اکثر آنها مادهای بیحسکننده به نام گزیلوکایین یا لیدوکایین است. این کرمها و اسپریها نه تنها اثر درمانی ندارند، بلکه 4 عارضه نیز خواهندداشت. اول اینکه رفته رفته برای بیمار عادت میآورند که باید به طور دایم از آن استفاده کند، دوم میزان رضایتمندی جنسی هم در فرد موردنظر و هم به ویژه در همسر وی کاهش مییابد. سوم اینکه رفته رفته آثار درمانی آنها کاهش یافته و بیمار باید مقادیر استفاده شده را زیاد کند که خطرناک است، چون مواد بیحسکننده از راه پوست و مخاط به راحتی جذب خون میشوند و مصرف مقادیر بیش از حد آنها خطر مسمومیت دارویی هم در شوهر و هم در همسر را به همراه دارد و نکته آخر اینکه استفاده از کرمها و اسپریها که گاهی نیز توسط مراکز غیرمجاز تولید میشوند، احتمال عفونتهای دستگاه تناسلی بهویژه در خانمها را زیاد میکند. در کل از نظر علمی 3 نوع درمان شناختهشده برای انزال زودرس وجود دارد: رواندرمانی، رفتاردرمانی و دارودرمانی.پی نوشت ها :
* اورولوژیست،رییس انجمن سلامت خانواده ایران
منبع:www.salamat.comدرمان تجمع سرومن گوش
جدول1. انتخابهای درمانی برای تجمع سرومن: مزایا و معایب | ||
انتخاب درمانی |
مزایا |
معایب و عوارض احتمالی |
شستشو |
موثر |
سوراخ شدن پرده صماخ، درد، سرگیجه، ترومای کانال گوش خارجی، اوتیت خارجی، نقص شنوایی ـ وستیبولی شدید |
خارج کردن دستی |
موثر |
نیازمندی به مهارت ویژه، پارگی پوست، درد، نیاز به همکاری بیمار (خصوصا در کودکان) |
فرآوردههای موضعی |
استفاده آسان، موثر اما نه بیشتر از سالین یا آب |
اوتیت خارجی، واکنشهای آلرژیک، درد یا سرگیجه در صورت پاره بودن پرده صماخ، کاهش گذرای شنوایی |
انتخاب یک روش، به منابع موجود، تجربه پزشک و سهولت روش مورد استفاده برای
تخلیه کانال بستگی دارد. ترکیب روشهای فوق به صورت همزمان یا متوالی نیز یک گزینه
موجود است.
برای شستشوی گوش در مطب معمولا از سرنگهای استاندارد شستشوی دهان
همراه با (یا بدون) سر مخصوص آن استفاده میشود. شستشودهندههای الکتریکی با طراحی
اختصاصی برای این منظور نیز وجود دارند، اما شواهدی دال بر برتری آنها بر سرنگهای
استاندارد معمولی وجود ندارد. پیشدرمانی با فرآوردههای موضعی صرفنظر از نوع آنها
اثربخشی شستشو را افزایش میدهد. از شستشو نباید در بیماران دارای سابقه جراحی گوش
یا مبتلا به اختلالات آناتومیک کانال گوش استفاده کرد.
خارج کردن دستی سرومن
متراکم نیازمند یک ابزار برای مشاهده (مثل اسپکولوم یا اتوسکوپ دستی، چراغ پیشانی
یا میکروسکوپ دوچشمی) و یک ابزار برای خارجسازی (مثل حلقهها یا قاشقکهای فلزی و
پلاستیکی، پنس سوسماری یا کورت) است. گاهی اوقات میتوان برای خروج سرومنهای نرم
از گوشپاککنهای دارای نوک پنبهای یا آسپیراسیون به وسیله یک سر ساکشن متصل به
پمپ ایجادکننده فشار منفی استفاده کرد.
فرآوردههای موضعی برای درمان تجمع سرومن
به سه شکل موجود هستند: محلول در آب، روغنی و همچنین غیرروغنی ـ غیرمحلول در آب
(جدول 2). حلالهای محلول در آب، باعث هیدراسیون و قطعهقطعه شدن بقایای
کراتینوسیتها میشوند. محلولهای روغنی که در واقع سرومنولیتیک نیستند، باعث
لغزنده و نرم شدن سرومن میشوند اما آن را تجزیه نمیکنند. روش اثر فرآوردههای
غیرروغنی ـ غیرمحلول در آب مشخص نیست. مطالعات نشان دادهاند که هر یک از این
فرآوردههای موضعی نسبت به عدم درمان برتری دارند، اما شواهد اندکی در مورد برتری
این فرآوردهها بر یکدیگر موجود است. استفاده همزمان از فرآوردههای سرومنولیتیک و
شستشو، پیامدهای بهتری به دنبال دارد اما هیچ یک از این فرآوردهها بر یکدیگر ارجح
نیستند.
گزینههای نامناسب برای درمان تجمع سرومن شامل استفاده از سرنگهای
شستشو در منزل، استفاده از گوشپاککن و استفاده از فتیلههای شمعی گوش(ear
candling) است. استفاده از فتیلههای شمعی یک درمان جایگزین عامهپسند است که در آن
قطعهای پنبه به شکل فتیله درآمده و پس از آغشته شدن به موم، یک سر آن وارد گوش و
سر دیگر آن آتش زده میشود. در تبلیغات عنوان میشود که این روش همانند یک شمع،
سرومن گوش را با تاثیری «دودکش مانند» خارج میکند. اگرچه دادههای قابل اعتمادی
درباره این روش وجود ندارد، مطالعات محدود حاکی از آن است که این روش راهی
نامعقول، غیرموثر و احتمالا خطرناک است و اداره نظارت بر غذا و داروی آمریکا (FDA)
نیز در مورد استفاده از این روش هشدار داده است.
جدول2. فرآوردههای موضعی برای درمان تجمع سرومن | |
فرآوردهها |
ترکیبات فعال |
روغنی | |
روغن بادام |
- |
روغن آراکیس (arachis) |
- |
Earex |
روغن آراکیس، روغن بادام، روغن کافور تقطیرشده |
روغن معدنی/ وازلین مایع |
- |
روغن زیتون |
- |
محلول در آب | |
اسید استیک |
- |
Cerumenex |
تریاتانلآمین پلیپپتید اولئات تغلیظشده |
Colace |
دوکوزات سدیم |
پراکسید هیدروژن |
- |
بیکربنات سدیم |
- |
محلول سالین استریل |
آب |
سایر | |
Audax |
کولین سالیسیلات، گلیسرین |
Debrox |
کاربامید پراکسید (پراکسید اوره ـ هیدروژن ( |
جدول3. تشخیصهای افتراقی تجمع سرومن |
عوارض جانبی داروها |
دهان زنان بیشتر میسوزد
پینوشتها:
* متخصص بیماریهای دهان
منبع: www.salamat.comدنـدان مـصنـوعـی را چگـونـه بایـد شسـت؟
گفتگو با دکتر مسعود اجلالی عضو هیأت علمی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه شهید
بهشتیآقای دکتر! خیلیها دست دندان (دندان مصنوعی) زیبایی دارند ولی هنگام
غذا خوردن از دهان بیرون میافتد یا لق میشود. شما چه جور دست دندانی را تایید
میکنید؟
پروتز برخلاف تصور عمومی فقط یک مصنوع نیست. این وسیله با بافتهای
زنده مانند عضلات، اعصاب و سلولها در تقابل است. بنابراین باید با این بافتها
سازگاری داشته باشد. مصنوعاتی مانند چشم مصنوعی در جایگاه خود عملکردی ندارند ولی
پروتزهای دندانی علاوه بر تامین زیبایی، عملکردهای متفاوتی مانند جویدن را در دهان
برعهده دارند. ولی باید توجه کرد هدف اصلی و اولیه از ساخت پروتزهای دندانی (حفظ
نسوج باقیمانده دهان) است. معمولا اگر پروتز اصولی ساخته نشود، این هدف اصلی گم
خواهد شد. ممکن است این پروتز در خندیدن زیبا باشد ولی یک عامل مخرب در دهان باشد.
این عامل مخرب در ماهها و سالهای اول خود را نشان نمیدهد. تنها سالها بعد که
اثر خود را گذاشت و نسوج باقیمانده در دهان را تخریب کرد، به چشم میآید که دیگر
کار از کار گذشته است و دیگر نمیتوان پروتزهای معمولی برای بیمار ساخت و جراحیهای
پیچیده روی استخوان و بازسازی پیشرفته استخوان و نسوج نرم لازم خواهد بود.در مواردی
که در سنین بالا به دلایل بیماریهای مختلف امکان این جراحیها وجود نداشته باشد،
ممکن است بیمار دیگر نتواند از پروتز یا دست دندان استفاده کند.
پس از غذا خوردن
بهترین روش شستن دست دندان چیست؟ باید آن را مسواک زد یا با مایع ظرفشویی شست؟
بسیاری از پروتزهای دندانی از جنس آکریل هستند که این آکریل در برابر برخی مواد
آسیبپذیر است. بهترین روش، استفاده از (تمیزکنندههای آنزیمی) ساخت کارخانهها است
ولی چون بیشتر سالمندان به این مواد دسترسی ندارند، مناسبترین روش استفاده از
وایتکس است. وایتکس همان هیپوکلریت سدیم یا سفیدکننده خانگی است. یک قاشق غذاخوری
از ماده سفیدکننده را درون یک لیوان حل کنید و پروتزی که مواد سازنده آن فقط از
آکریل است را درون آن به مدت یک ساعت قرار دهند. سپس آن را خارج کنید و با یک مسواک
نرم و صابون آنتیباکتریال مایع بشویند. پس از شستوشو برای از بین رفتن بوی
وایتکس، پروتز را درون آب به مدت 15 تا 30 دقیقه قرار داده و سپس در دهانتان
بگذارید. این عمل را میتوان به صورت روزانه انجام داد. اگر توانایی دست سالمندان
کاهش پیدا نکرده است، میتوانند با استفاده از مسواک نرم و صابون مایع، روزی ? بار
دستدندان خود را شستوشو داده و این شستوشوی شیمیایی را به روز آخر هفته موکول
کنند. از سرکه خانگی سفید نیز میتوان استفاده کرد. یک قاشق غذاخوری سرکه خانگی
سفید را درون یک لیوان آب ریخته و دست دندان را در آن قرار دهید. این روش علاوه بر
ضدعفونی کردن دندان مصنوعی، بدرنگی دندانها را نیز کاهش خواهد داد.
چرا باید
این شستوشوی هفتگی و روزانه دندان مصنوعی انجام شود؟
تجمع بقایای ریز باقیمانده
مواد غذایی، موجب ایجاد بوی بدی در دست دندان مصنوعی خواهد شد. اگر این شستوشو و
تمیز کردن انجام نشود، برخی خردههای غذایی و میکروبها درون خلل و فرج میکروسکوپی
آکریل نفوذ میکند و پس از یک سال یا دو سالی که کسی که هیچگونه حساسیتی به آکریل
نداشته است، ناگهان به دست دندان حساسیت پیدا میکند. این حساسیت به دلیل آکریل
نیست به دلیل همان مواد نفوذ کرده درون آکریل است که موجب تورم و پرخونی لثههای
بیماران میشود.
خیلیها به دلیل منظره نه چندان زیبا شبها دست دندانشان را از
دهان خارج نمیکنند. آیا لازم است شب هنگام خواب دست دندان را از دهان بیرون آورد؟
بهتر است در طول شبانهروز، چند ساعت دندان خارج از دهان باشد. زیرا بافتهای
تحت پوشش پروتز باید با هوای آزاد در تماس باشند. اگر پروتز از دهان خارج نشود
میکروبهای مضر بیهوازی در آن محل رشد پیدا کرده و باعث تخریب نسوج باقیمانده
میشود. به علاوه لازم است لثهها با مسواک نرم برای دندانهای قبلی ماساژ داده
شوند. میتوان این ماساژ را با یک حوله گرم و مرطوب به مدت 2 تا 3 دقیقه انجام داد
و بافتهای تحت فشار را از حالت فشار خارج کرد. بهتر است که این چند ساعت در طول شب
باشد ولی اگرافراد به دلایلی علاقه ندارند که افراد خانواده متوجه وضعیت دندانی
آنها شوند میتوانند این خارج کردن پروتز را در طول روز انجام دهند و با یک آب نمک
رقیق (یک قاشق چایخوری در یک لیوان آب جوشیده ولرم) چند بار در طول روز دهانشان را
بشویند.
منبع: www.salamat.com